“Αχ τζάνεμ, τι τραβήξαμε μόνο ο Θεός το ξέρει. Στην πατρίδα οι Τούρκοι μας έλεγαν γκιαούρηδες και όταν ήρθαμε εδώ μας φώναζαν τουρκόσπορους!”. Με αυτά τα λόγια ένας Καππαδόκης πρόσφυγας αποτυπώνει το κλίμα που συνάντησαν ερχόμενοι στην Ελλάδα οι τουρκόφωνοι Μικρασιάτες.
Πόσο ομαλή ήταν η κοινωνική ένταξη αυτών των προσφύγων στην ελλαδική πραγματικότητα; ποια ήταν η υποδοχή που τους επιφύλαξαν οι γηγενείς; Πού οφείλονταν η άρνηση και η καχυποψία που συνάντησαν οι πρόσφυγες της Ανατολής από τους ντόπιους; Ποιος ο ρόλος της γλώσσας και ποια η σημασία της θρησκείας στη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης; Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα στα οποία απαντά η μελέτη του Μάξιμου Χαρακόπουλου.

Ενενήντα δύο χρόνια μετά την τομή που επέφερε στην ιστορία του νεότερου ελληνισμού η Μικρασιατική Καταστροφή, ο συγγραφέας ανασυνθέτει τις ιστορικές και κοινωνικές παραμέτρους της τραυματικής ενσωμάτωσης των Ρωμιών της Καππαδοκίας στη μητέρα πατρίδα.