Αντίστιξη: η τέχνη του συνδυασμού δύο ή περισσότερων φωνών στη διάρκεια του χρόνου, ώστε να συντίθεται μία πολυφωνική μορφή. Ή: η τέχνη του χειρισμού ενός κανονιστικού συστήματος συνδυαστικών σχέσεων, μέσω των οποίων το όλο συντίθεται από τα στοιχεία του.” Είναι ίσως φυσικό ένα βιβλίο με κεντρικό θέμα την αντίστιξη στην αρχιτεκτονική, και τη μουσική σύνθεση -όπως διδάσκεται ήδη επί έξι χρόνια (2004-2010) στο ειδικό κατ επιλογήν μάθημα των “Συνθέσεων” στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ- να εφαρμόζει αντιστικτικές μεθόδους στην ίδια τη δομική του συγκρότηση. Σε αντιστικτική σχέση λοιπόν βρίσκονται οι πέντε διαφορετικές -αλλά και συνεργαζόμενες- “φωνές” των δασκάλων-συγγραφέων του. Η καθεμιά με το διαφορετικό θέμα της και τον ειδικό τρόπο με τον οποίο το επεξεργάζεται και το παρουσιάζει. Μέσω αντιστικτικών σχέσεων ρυθμίζεται επίσης η συμπόρευση της ροής αυτών των κεντρικών κειμένων με εκείνη των εικόνων, των επεξηγηματικών σχολίων τους, των μουσικών κομματιών που περιέχονται στο CD και, τέλος, των αποσπασμάτων από απομαγνητοφωνημένους διαλόγους ή μονολόγους, που έγιναν, με συμμετοχή των διδασκομένων, κατά τη διεξαγωγή του μαθήματος μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας – που είναι το πάντοτε λιγότερο δημοσιοποιημένο μέρος κάθε εκπαιδευτικής διαδικασίας.