Ο Ζητιάνος, κορυφαίο πεζογράφημα του Ανδρέα Καρκαβίτσα, είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Βγαλμένο μέσα από τις περιηγήσεις του Καρκαβίτσα στην ελληνική επαρχία, συνδέεται με τις κυρίαρχες φυσιοκρατικές ιδέες της εποχής και θεωρείται χαρακτηριστικό έργο του νατουραλισμού. Η μορφή του ζητιάνου Τζιριτόκωστα παραμένει μία απο τις αλησμόνητες στη νεοελληνική λογοτεχνία. Στο Επίμετρο εξετάζονται οι σχέσεις του έργου με την προγενέστερη και σύγχρονη γραμματεία γύρω από τους κραβαρίτες ζητιάνους και τους κατοίκους του θεσσαλικού κάμπου καθώς και οι οφειλές του συγγραφέα στις δαρβινικές και μεταδαρβινικές ιδέες. Με τη Γενική Εισαγωγή του Φιλολογικού Επόπτη της σειράς φωτίζεται το πνευματικό κλίμα του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα.